ഡോ. ​മു​ഞ്ഞി​നാ​ട് പ​ത്മ​കു​മാ​

വാ​ക്കു​ക​ൾ ഇ​ണ​ചേ​രു​മ്പോ​ഴു​ള്ള ആ​ന​ന്ദ​മാ​ണ് എ​നി​ക്കേ​റെ പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​ത്.​ അ​തി​ന്‍റെ പ​രി​ധി​യി​ൽ വ​രാ​ത്ത ഒ​ന്നി​നോ​ടും എ​നി​ക്കി​തു​വ​രെ പൊ​രു​ത്ത​പ്പെ​ടാ​നാ​യി​ട്ടി​ല്ല. ആ ​ആ​ന​ന്ദം എ​നി​ക്ക് ആ​ന​ന്ദാ​തി​രേ​ക​മാ​ണ്. ആ​ന​ന്ദ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു പു​റ​ത്താ​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ഒ​ര​വ​സ്ഥ. അ​ത് മ​ന്ദ​ഗാ​മി​നി​ക​ൾ ക​ട​ലി​ൽ ചെ​ന്നു​ചേ​രും​പോ​ലെ​യാ​ണ്. സൗ​ര​മ​യൂ​ഖം ഒ​ര​ശ്രു​ക​ണ​ത്തി​ൽ പീ​ലി​വി​ട​ർ​ത്തി നി​ൽ​ക്കും​പോ​ലെ. ഒ​രു നെ​ല്ലി​പ്പ​ഴം കാ​റ്റി​ലു​ല​ഞ്ഞ് നാ​വി​ലി​റ്റു​വീ​ഴും​പോ​ലെ. ആ ​ആ​ന​ന്ദം ഞാ​ന​നു​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. നി​ർ​ദ​യ​ലോ​ക​ത്തി​ൽ ഒ​റ്റ​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യ എ​ന്നെ ഈ ​ഭൂ​മി​യി​ൽ ജീ​വി​ക്കാ​ൻ ധൈ​ര്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത് അ​ത്ത​രം ആ​ന​ന്ദ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ ടി. ​ഗോ​പി എ​ന്ന ക​വി എ​ന്നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞു; ക​ട​ലി​ൽ ഒ​റ്റ​യ്ക്ക് ചൂ​ണ്ട​യി​ട്ട് മീ​ൻ​പി​ടി​ക്കു​ന്ന സാ​ന്‍റിയാ​ഗോ​മാ​രാ​ണ് ന​മ്മ​ളെ​ന്ന്. ഒ​റ്റ മീ​നും കി​ട്ടാ​തെ വെ​റു​തേ ചൂ​ണ്ട​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന സാ​ന്‍റിയാ​ഗോ​മാ​ർ. ന​മ്മ​ളും ന​മ്മു​ടെ സ്ര​ഷ്ടാ​ക്ക​ളും മ​രി​ച്ചി​ട്ട് പ​തി​റ്റാ​ണ്ടു ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും ന​മ്മ​ളി​പ്പോ​ഴും ചൂ​ണ്ട​ക​ളി​ൽ മീ​ൻ കൊ​രു​ത്തു കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇ​തു​ക​ണ്ട് മീ​നു​ക​ൾ ന​മ്മെ പ​രി​ഹ​സി​ച്ചേ​ക്കാം. അ​പ്പോ​ൾ ന​മ്മ​ൾ മീ​നു​ക​ളോ​ട് ഉ​റ​ക്കെ പ​റ​യ​ണം, സാ​ന്‍റിയാ​ഗോ​മാ​രെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ച​ത് ലോ​കാ​വ​സാ​നം​ വ​രെ മീ​ൻ ​പി​ടി​ക്കാ​നാ​ണെ​ന്ന്. ഗോ​പി ഇ​ന്ന് ന​മ്മോ​ടൊ​പ്പ​മി​ല്ല. എ​ല്ലാ ആ​ണ്ട​റു​തി​യി​ലും അ​വ​ൻ വ​ജ്ര​സാ​ര​മാം വാ​ക്കി​നാ​ൽ ശി​ശി​ര​ത്തി​ന്‍റെ ഒ​രു തൂ​വ​ൽ എ​നി​ക്കു വ​ര​ച്ചു​ത​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​നി​ല്ലാ​യെ​ന്ന് എ​നി​ക്കി​തു​വ​രെ തോ​ന്നി​യി​ട്ടി​ല്ല. അ​വ​നു​ണ്ട് എ​ന്ന് കൊ​ടും​കേ​ട് ബാ​ധി​ച്ച എ​ന്‍റെ പാ​വം മ​ന​സ് വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്നു. ഇ​ണ​ചേ​ർ​ത്ത് അ​വ​ൻ പെ​റ്റു​പെ​രു​ക്കി​യ വാ​ക്കു​ക​ൾ വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്നു. എ​ല്ലാ ഋ​തു​വി​ലും നീ ​പൂ​വി​ടു​മെ​ന്നെ​നി​ക്ക​റി​യാം. പ​ക്ഷേ, അ​തൊ​ന്നും തേ​ൻ ക​മ​ഴ്ന്ന​പോ​ലാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. നി​ന്‍റെ വാ​ക്ക്, നി​ന്‍റെ സ്നേ​ഹം​പോ​ലെ ജീ​വ​പ​ര്യ​ന്തം ശി​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഒ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​ൽ​നി​ന്ന് എ​നി​ക്കും നി​ന​ക്കും ഒ​രി​ക്ക​ലും മോ​ച​നം ല​ഭി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല.

ന​മ്മ​ളൊ​രു​മി​ച്ച് എ​ത്ര​യെ​ത്ര യാ​ത്ര​ക​ൾ കി​നാ​വു ക​ണ്ടു. എ​ത്ര ദൂ​രം പാ​തി പോ​യി മ​ട​ങ്ങി. എ​ത്ര​ദൂ​രം മ​ന​സു​കൊ​ണ്ട് പോ​യ് വ​ന്നു. അ​റി​യി​ല്ല. ന​മ്മ​ളൊ​രു​മി​ച്ച് പോ​കേ​ണ്ട ഇ​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ പി​ന്നീ​ട് ഞാ​നൊ​റ്റ​യ്ക്കു പോ​യി. പൂ​ന​യി​ലെ ഓ​ഷോ ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ൽ, ശ്ര​വ​ണ ബ​ല​ഗൊ​ള​യി​ൽ, ത​ല​ക്കാ​വേ​രി​യി​ൽ, കു​ട​ജാ​ദ്രി​യി​ൽ, നാ​ഞ്ചി​നാ​ട്ടി​ൽ. അ​വി​ടെ​യൊ​ന്നും നീ ​എ​ന്നോ​ടൊ​പ്പം വ​ന്നി​ല്ല. എ​ങ്കി​ലും ഒ​രു സ​ന്ധ്യാ​താ​ര​ക​ത്തെ​പ്പോ​ലെ നീ ​എ​ന്നെ പി​ന്തു​ട​രു​ന്ന​താ​യി എ​നി​ക്ക​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. തി​ര​ശീ​ല​യ്ക്കു മീ​തേ തി​ര​ശീ​ല വ​ന്നു വീ​ഴു​മ്പോ​ഴും ന​മു​ക്ക​ജ്ഞാ​ത​മാ​യ യാ​ന​ങ്ങ​ൾ ഇ​നി​യു​മു​ണ്ട​ല്ലോ ന​മ്മി​ലെ​ന്ന് വെ​റു​തേ തോ​ന്നി​പ്പോ​കു​ന്നു.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഓ​ഷോ ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ പ​ല​തും ഓ​ർ​ത്ത കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ ന​ട​ന്നു​വ​ന്ന വ​ഴി​ക​ൾ വെ​റു​തേ ഓ​ർ​ത്തു. വ​ഴി​ക​ൾ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി​യ​വ​രെ, പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​വ​രെ, ആ​ദ്യ​ത്തെ നോ​ട്ട​ത്തി​ൽ​ത്ത​ന്നെ പൂ​ത്ത ചെ​ന്തീ​ക​ളെ, സ്ഫു​ട​താ​ര​ക​ളെ, ന​ഷ്ട​വ​സ​ന്ത​സ്ഥ​ലി​ക​ളെ, നി​ത്യ​ഭാ​സു​ര ന​ഭ​ശ്ച​ര​ങ്ങ​ളെ എ​ല്ലാം. എ​ത്ര​യോ​ പേ​ർ ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ പ​ടി​യി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എ​ത്ര​യോ​പേ​ർ വീ​ണ്ടും കാ​ണാ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു മ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. എ​ത്ര​യോ തൊ​ട്ടാ​വാ​ടി​ക​ൾ പി​ണ​ക്കം പ​റ​ഞ്ഞ് ഇ​ല​ക​ൾ കൂ​മ്പി​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു. എ​ത്ര​യോ നീ​ർ​ത്ത​ട​ങ്ങ​ൾ ഉ​ള്ളി​ൽ വ​റ്റി​പ്പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എ​ത്ര ഛന്ദ​സു​ക​ൾ കി​നാ​വി​ൽ​നി​ന്ന് വ​ഴു​തി​പ്പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഓ​ർ​ത്തി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾ വ​ല്ലാ​ത്ത സ​ങ്ക​ടം തോ​ന്നി. “ദുഃ​ഖി​ക്കാ​നെ​ന്തി​രി​ക്കു​ന്നു. ദുഃ​ഖം​ത​ന്നെ​യ​ല്ലീ നാം” ​എ​ന്ന കു​ഞ്ഞു​ണ്ണി​ക്ക​വി​ത ഓ​ർ​ത്തു. “ര​ണ്ടു കു​ത്തി​ടാ​തെ ദുഃ​ഖ​മെ​ന്നെ​ഴു​തി​യാ​ൽ ന​ല്ല സു​ഖം ദുഃ​ഖ​ത്തി​നും” എ​ന്നെ​ഴു​തി​യ പു​ലി​യൂ​ർ ര​വീ​ന്ദ്ര​നെ ഓ​ർ​ത്തു. “കൊ​ച്ചു ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ളെ​യൊ​ക്കെ വി​ര​ൽ​ത്തു​മ്പാ​ലെ നീ​ക്കു​ക’’ എ​ന്നും “മ​ഹാ​ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ളെ​മാ​ത്രം മാ​റി​ൽ താ​ഴ്ത്തി​യി​റ​ക്കു​ക” എ​ന്നും ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ച അ​യ്യ​പ്പ​പ്പ​ണി​ക്ക​രെ ഓ​ർ​ത്തു. “എ​ന്‍റെ ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ൾ വെ​റും ക​ട​ൽ​ശം​ഖു​ക​ളെ​ന്നും അ​പ​ര​ന്‍റെ ദുഃ​ഖ​ങ്ങ​ൾ മ​ഹാ​സ​മു​ദ്ര​ങ്ങ​ളെ​ന്നും” മ​ന്ത്രി​ച്ച ഒ​എ​ൻ​വി​യെ ഓ​ർ​ത്തു. അ​ങ്ങ​നെ ഓ​ർ​ത്തോ​ർ​ത്തി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഉ​ള്ളി​ലെ​ങ്ങോ ഒ​രു സ​ത്യ​ബോ​ധോ​ദ​യ​മു​ണ്ടാ​യി. ദുഃ​ഖ​ത്തി​ന​ർ​ഥ​മി​ല്ലെ​ന്നു മ​ന​സി​ലാ​യി. ഉ​ള്ളി​ലെ ദുഃ​ഖം സ​ർ​വാം​ഗം ദ​ഹി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. ഒ​ടു​വി​ൽ ഒ​രി​ത്തി​രി വെ​ളു​ത്ത ചാ​രം കി​ട്ടി. അ​തും ചു​മ​ന്ന് ഞാ​ൻ ന​ര​ക​യാ​നം തു​ട​ർ​ന്നു. ഉ​ന്മാ​ദ​ക്ഷോ​ഭം ശ​മി​പ്പി​ച്ച് സ​ന്തു​ഷ്ട​നാ​കാ​നു​ള്ള തീ​ർ​ഥാ​ട​നം.

തീ​ർ​ഥാ​ട​ന​കാ​ല​ത്താ​ണ് ഞാ​ൻ ഓ​ഷോ​യെ വാ​യി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത്. ആ ​വാ​യ​ന എ​ന്‍റെ ഗ്ര​ഹ​ണ​കാ​ലം​കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. സ​ന്താ​പ​ക​ലു​ഷി​ത​മാ​യ മ​ന​സി​നെ അ​നു​ക​മ്പ​യോ​ടെ ആ ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ ശു​ശ്രൂ​ഷി​ച്ചു. അ​ത് ഉ​ള്ളി​ലെ ഇ​ത്തി​രി​പ്പോ​ന്ന സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ മ​ഹാ​കാ​ശ​മാ​ക്കി​ത്തീ​ർ​ക്കാ​നു​ള്ള ആ​ഹ്വാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു പു​സ്ത​ക​ത്തി​ൽ ഓ​ഷോ പ​റ​യും, “നി​ങ്ങ​ൾ ആ​ദ്യം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കേ​ണ്ട​ത് ആ​കാ​ശ​ത്തി​ൽ മ​റ്റൊ​രാ​കാ​ശം സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ന്ന പ​ക്ഷി​ക​ളെ​യാ​ണ്” എ​ന്ന്. “ഭൂ​മി​യി​ൽ ഏ​റ്റ​വും കു​റ​ച്ച് സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത് മ​നു​ഷ്യ​നാ​ണെ’’​ന്ന് ഓ​ഷോ പി​ന്നീ​ട് കൂ​ട്ടി​ച്ചേ​ർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. വാ​യി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​തു ശ​രി​യ​ല്ലേ എ​ന്ന് എ​നി​ക്കും തോ​ന്നി. ഞാ​ൻ ‘ധ​ർ​മ​പ​ദം’ എ​ടു​ത്തു​വാ​യി​ച്ചു. ബു​ദ്ധ​നും അ​തു​ത​ന്നെ പ​റ​യു​ന്നു. റൂ​മി​യു​ടെ ഒ​രു ക​വി​ത​യി​ൽ “ഈ ​പ​ഞ്ജ​ര​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് എ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ള്ളു​ക” എ​ന്നും “ഈ ​ആ​വ​ര​ണം ഛേദി​ക്കു​ക” എ​ന്നും പ​റ​യു​ന്നു​ണ്ട്. ഈ ​ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട​ൽ ദുഃ​ഖ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട​ലാ​ണ്. അ​തി​നു സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം വേ​ണം. സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​മി​ല്ലാ​ത്തി​ട​ത്ത് ദുഃ​ഖം വ​ന്നു കു​മി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ​റു​ണ്ട് എ​ന്നൊ​രു പ​ഴ​ങ്ക​ഥ​യു​ണ്ട്. വാ​യ​ന​യി​ലൂ​ടെ​യും യാ​ത്ര​യി​ലൂ​ടെ​യു​മാ​ണ് ഞാ​ൻ മ​ന​സി​ന്‍റെ ഉ​ൾ​ഭ്ര​മ​ണ​ങ്ങ​ളെ അ​ട​ക്കി​നി​ർ​ത്തി​യ​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, ചി​ല മു​ഹൂ​ർ​ത്ത​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​ത് പോ​യ വേ​ഗ​ത്തി​ൽ​ത്ത​ന്നെ തി​രി​ച്ചു​വ​രും. ആ​പാ​ദ​മ​സ്ത​കം ഉ​ഴു​തു​മ​റി​ക്കും. മ​ന​സി​നെ മു​ൾ​മു​ന​യി​ൽ നി​ർ​ത്തും. ഒ​റ്റ​യ്ക്കി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് എ​നി​ക്ക് ഇ​ത്ത​രം ആ​ക്ര​മ​ണ​ങ്ങ​ളെ ചെ​റു​ക്കാ​നാ​കാ​തെ വ​രു​ന്ന​ത്. അപ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ പ​രാ​ജ​യ​പ്പെ​ട്ട യു​ദ്ധ​ത്തി​ലെ അ​വ​സാ​ന പോ​രാ​ളി​യാ​യി​ത്തീ​രും.

ഉ​ള്ളി​ലെ വൈ​ഷ​മ്യ​ങ്ങ​ളെ മ​റി​ക​ട​ക്കാ​നാ​ണ് ഞാ​നെ​ഴു​തി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്. അ​തെ​നി​ക്കൊ​രു ഔ​ഷ​ധ​സേ​വ​കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​ഴു​ത്തി​ൽ​നി​ന്നാ​ണ് ചി​ര​കാ​ല ബ​ന്ധു​ക്ക​ളെ കി​ട്ടി​യ​ത്. ദീ​ർ​ഘ​യാ​ത്ര​ക​ൾ ന​ട​ത്തി​യ​ത്. വാക്കു​ക​ൾ ഇ​ണ​ചേ​രു​ന്ന​തു ക​ണ്ട​ത്. അ​തി​ൽ​നി​ന്നൂ​റി​യ ആ​ന​ന്ദം അ​നു​ഭ​വി​ച്ച​ത്. അ​തി​നാ​ൽ ഞാ​നി​പ്പോ​ഴും ചൂ​ണ്ട​യി​ൽ മീ​ൻ​കൊ​രു​ത്തു കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു.

Tags : Katharsis